Uzundur düzenli yazı yazmıyorum. Belki bu zaman vesile olur ve sayfamdaki Türkçe olan Köşe Yazılarıma kaldığım yerden devam ederim. Bu dönemde kafamdakileri, etrafımdakileri yazmanın iyi olacağını düşündüm, tanık olduğumuz dönemin hepimizin üzerinde bıraktığı değişik izler ve hayatımızın yeniden hiç olmamışçasına başlaması… Bilmemek… Bu girizgahtan sonra, gelelim bugünün yazısına… Türkiye yemek…
Gelen, ailesini, akranını çağırmış zamanında. Hemşehriler ondandır ki hep aynı meslek grubunu üstlenmiş, devam ettirmiş. Sonra onlar da iş sahibi olmuş belki ve gene onlar da gene hemşehrilerini almışlar yanlarına. Hikayeler aynı. Rastladığım taksi şoförlerinin hiçbiri İstanbul doğumlu değil, ama çoğu doğdukları kente gitmiyorlar bile. Zaten kimseleri de kalmamış. İstanbul’da…
Sokaktaki kedilerin bile döviz konuştuğu, kur konuştuğu bugünlerde ben gene kendi gündemime davet ediyorum sizi… İncir reçeline! Kaldırımlarda incir soyuluyorsa eğer… Bizim çiçekçilerin eli sigara değil incir tutar bu ay. İncirin sütü ellerini yalar yutar diye parmaklarının ucuna kestikleri plastik eldiveni geçirirler, bir de minicik keskin bıçakları vardır ellerinde. Çuval…
En sevdiğim şey bir şeyler tatmak olabilir. Bu peynir olur, zeytinyağı olur, ekmek olur, baharat olur, su olur, her şey olur. Şarap ise, en alası olur. Bir üzümün şişeye yolculuğunu büyüleyici bulurum. Türlü türlü üzümün değişik terruarlarda yetişmesi ve işlenmesini, her şişenin farklı olması, yıllar içinde o şişede hayatına devam…
Bergama Göbeller köyü, Emel Hanım’ın mutfağı. Değiş Tokuş Mutfak Atölyesi çekimi için misafiriz. Emel Hanım, kızı, torunu, annesi, köydeki birkaç kadın daha oradalar. Çekim diye herkes meraklı, büyük ekip, değişik insanlar, kameralar, onlar ne kadar sessiz, çekim ekibi o kadar yüksek. Ne yapacağız, niye buradayız… Yörenin yemeklerini kayıt altına alabilmek…
Ispanak almak için pazara ulaştığımda, sevdiğim üreticilerden birinin tezgahına yaklaşıyorum. Ispanakların başında yaşını almış bir kadın var. O yaştaki bir kadından heralde daha nazik davranmasını beklediğimden, ıspanaklara olan hunharca davranışına bir laf etmeden duramıyorum. Hem ondan sonra ıspanak alınamayacak şekilde sertlikle seçiyor, hem de beğendiği köklerin dış yapraklarını ayıklıyor, en…
Hep o Depeche Mode şarkıları yüzünden. Alır beni başka bir zaman bağlar, kimliğimin o zamanlarına yol açar. O şarkıları dinlediğim yıllara, anlara, yerlere uzar giderim. Beni ben yapan zamanları, şarkılar üzerinden kurulan dostlukları, yaşanmışlıkları hatırlar tebessüm ederim. Yoldaysam sessiz kalamam, yanımdan geçenlerin tasvip etmeyen bakışları beni daha da eğlendirir ve…
Hani sırtın kavrulur ya, tuzdan sıcaktan, hani uzaktan bir dalga sesi gelir, çocuk çığlıklarını duyarsın; sesler rüzgar ıslıklarına karışır… Bu Ege’dir, sabahı, öğleni, akşamı, gecesi karışıktır ya, seni de sersem eder de sen farkına varana kadar. Mavinin her tonu gökte ve denizde önüne serilmiştir, elindeki kitap kayar yavaşça, bazen o…
Utanmıştım. Kolunun tersi ile “Ay bu masa örtüsünü bare değiştirselermiş!” dediğinde yanımdaki misafirim. Bulunduğumuz esnaf lokantasının en yoğun saatinin geride kaldığı dakikalarda, masanın üstündeki bir iki yağ lekesi hoşuna gitmemişti. Oysa kim bilir o masada bizden önce kaç kişi oturmuştu, o masada kaç karın doymuştu. O masaya oturanların kaçı benim…